Niekonwencjonalne leczenie łuszczycy polecane jest pacjentom z łagodnymi i umiarkowanymi postaciami łuszczycy. Jego celem jest najpierw złagodzenie, a w efekcie ustąpienie zmian skórnych.
Łuszczyca skóry głowy to choroba, która dotyczy średnio 8 na 10 pacjentów z łuszczycą. Szacuje się, że u większość osób zmagających się z tym rodzajem dermatozy chociaż raz w życiu wykwity pojawiły się na skórze skalpu.
Osobom zmagającym się z łuszczycą może towarzyszyć trudny do opanowania świąd. To jeden z najbardziej dokuczliwych, a zarazem charakterystycznych objawów tej choroby.
Łuszczyca to przewlekła, zapalna choroba skóry, która dotyczy średnio 2-4 proc. ogólnej populacji. Charakteryzuje się powstawaniem na skórze czerwonych, płaskich lub nieco wyniosłych, wykwitów skórnych pokrytych srebrzystą łuską.
Łuszczyca stóp to jedna z postaci klinicznej łuszczycy zwykłej, która wiąże się z zajęciem niedużej powierzchni skóry części dystalnych kończyn. Ze względu na charakterystyczną lokalizację zmian, uznawana jest za jedną z najbardziej dokuczliwych form łuszczycy, wpływającej na utrudnienia z poruszaniem się.