Łuszczyca - zdjęcia różnych form łuszczycy

Łuszczyca to przewlekła, zapalna choroba skóry, która dotyczy średnio 2-4 proc. ogólnej populacji. Charakteryzuje się powstawaniem na skórze czerwonych, płaskich lub nieco wyniosłych, wykwitów skórnych pokrytych srebrzystą łuską. Blaszki łuszczycowe, bo tak nazywamy te zmiany, są wyraźne odgraniczone i mogą być zlokalizowane w każdym miejscu na skórze gładkiej ciała - zarówno na dłoniach i stopach, jak i skórze twarzy czy owłosionej skórze głowy.

W podręcznikach medycyny opisywane są różne formy łuszczycy, a do najpopularniejszych zaliczamy:

• łuszczycę zwykłą (psoriasis vulgaris),
• łuszczycę stawową (psoriasis arthropatica),
• łuszczycę krostkową (psoriasis pustulosa),
• łuszczycę uogólnioną (erythrodermia psoriatica).

Łuszczyca zwykła to najczęściej spotykana postać kliniczna choroby, która dotyczy największej liczby pacjentów. Ze względu na rodzaj zmian i ich rozmieszczenie, możemy wyróżnić:

• łuszczycę plackowatą,
• łuszczycę drobnogrudkową,
• łuszczycę stóp i dłoni,
• łuszczycę paznokci,
• łuszczycę owłosionej skóry głowy,
• łuszczycę odwróconą,
• erytrodermię łuszczycową.

Powszechnie uważa się, że łuszczyca to choroba o wielu twarzach. Związane jest to z tym, że przyjmuje ona różne postacie, co wpływa na utrudnienie procesu diagnostycznego. Zmiany chorobowe mogą czasami przypominać grzybicę czy egzemę, dlatego ważne jest postawienie prawidłowego rozpoznania w oparciu nie tylko o obraz kliniczny, ale dodatkowe badania diagnostyczne np. badanie mykologiczne czy biopsję skóry.

Łuszczyca paznokci – zdjęcia

źródło: http://www.pcds.org.uk/clinical-guidance/psoriasis-nail-psoriasis

Łuszczyca paznokci uznawana jest za formę łuszczycy, która rzadko występuje indywidualnie. Badania pokazują, że manifestuje się ona głównie z łuszczycowym zapaleniem stawów czy łuszczycą zwyczajną. Statystycznie, średnio co druga osoba z łuszczycą chociaż raz w życiu miała problemy z paznokciami.

Łuszczyca paznokci, jak sama nazwa wskazuje, to choroba objawiająca się zajęciem płytki paznokciowej oraz wałów okołopaznokciowych. Wbrew pozorom, zmiany nie zawsze muszą wyglądać drastycznie w postaci kruchej, zniszczonej i rozdwajające się płytki. Najczęściej na powierzchni skóry obserwujemy jedynie drobne nierówności w postaci małych wgłębień - mówimy wtedy o tzw. objawie naparstka, czyli wrażeniu podziurawienia płytki paznokciowej.

Jak twierdzą naukowcy z Instytutu Medyczno-Badawczego w Chandigarh, łuszczyca paznokci to trudna do leczenia jednostka chorobowa. Głównie ze względu na czasochłonność leczenia, jego metodę (głównie leczenie miejscowe, co stanowi dla wielu pacjentów spore wyzwanie pielęgnacyjne) oraz późne efekty kuracji. Dodatkowo, coraz popularniejsze leczenie biologiczne nie do końca sprawdza się w jej przypadku, bo jak pokazują badania - łuszczyca paznokci słabo reaguje na ten model leczenia.

Łuszczyca głowy – zdjęcia

źródło: http://www.pcds.org.uk/clinical-guidance/psoriasis-scalp-psoriasis

Według National Psoriasis Foundation zmiany łuszczycowe na skórze głowy znajdują się u większości pacjentów z łuszczycą, choć niewielu z nich może zdawać sobie z tego sprawę ze względu na owłosienie skalpu. Podobnie, jak łuszczyca paznokci, łuszczyca skóry głowy w początkowej fazie diagnostycznej może być stosunkowo łatwo mylona zarówno z łojotokowym zapaleniem skóry, grzybicą owłosionej skóry głowy czy łupieżem.

Zmiany na skalpie mogą być zarówno punktowe, skupione w jednym miejscu, jak i rozsiane po całej skórze. Zazwyczaj przypominają one zaczerwienione plamki, które pokryte są srebrzystą warstwą naskórka. Powodują one intensywny świąd, co z kolei prowadzi do ich zdrapywania. W efekcie, zaczynają się łuszczyć i są widoczne na włosach w postaci drobnopłatkowego złuszczenia naskórka.

Podstawą leczenia łuszczycy głowy są odpowiednio dobrane preparaty, których celem jest unormowanie złuszczania się naskórka, złagodzenie świądu oraz zminimalizowanie stanu zapalnego. Wykorzystujemy w tym celu preparaty posiadające w składzie mocznik lub kwas salicylowy, które dają świetne wyniki w zakresie usunięcia zrogowaciałego naskórka, a także pobudzenie jego regeneracji.

Łuszczyca stawowa – zdjęcia

źródło: http://www.pcds.org.uk/clinical-guidance/psoriatic-arthropathy

Łuszczyca stawowa, podobnie jak sama łuszczyca, to choroba należąca do tzw. chorób z autoagresji. Jej typowym objawem są obrzęki stawów, którym towarzyszą zmiany skórne. Zlokalizowane są one zazwyczaj w miejscach zmienionych chorobowo - obolałych rękach, dłoniach, łokciach czy kolanach.

Coraz częściej mówi się o tym, że w procesie uaktywnienia się łuszczycy stawowej biorą udział geny np. HLA B27, B16, B17, B39, dlatego obecnie w diagnostyce laboratoryjnej wykorzystuje się testy genetyczne pozwalające na szybsze i pełniejsze postawienie diagnozy. Badacze skłaniają się ku tezie, że łuszczycowe zapalenie stawów to choroba występująca rodzinnie, która dotyka częściej kobiet niż mężczyzn, między 20 a 50 rokiem życia.