Czy łuszczyca swędzi?

Łuszczyca to powszechnie występująca przewlekła, nawrotowa i zapalna choroba skóry, z którą zmagają się zarówno osoby dorosłe jak i dzieci. Objawia się wystąpieniem na skórze czerwonych zmian skórnych mogących przypominać nacieczone, rumieniowe grudki jak i rozlane, czerwone plamki. Niektóre z nich pokryte są dodatkowo srebrzystymi blaszkami, co związane jest bezpośrednio z przyspieszonym nawarstwieniem się naskórka w wyniku nadmiernego rogowacenia.

Osobom zmagającym się z łuszczycą, oprócz wykwitów skórnych zlokalizowanych praktycznie w każdy miejscu na skórze gładkiej ciała, może towarzyszyć trudny do opanowania świąd. To jeden z najbardziej dokuczliwych, a zarazem charakterystycznych objawów tej choroby.

Czy swędzenie jest objawem łuszczycy?

Zdania na temat występowania dolegliwości subiektywnych u pacjentów z łuszczycą są podzielone. Część lekarzy twierdzi, że w przypadku łuszczycy one nie występują, inni twierdzą, że jak najbardziej i związane są ze współistnienia danej jednostki chorobowej, co ma wpływ na jej etiologię. Jednym z takich przykładów jest świąd, który postrzegany jest jako subiektywny objaw łuszczycy.

Przyczyny powstawania świądu przy łuszczycy są bardzo zróżnicowane. Przyjmuje się, że może być to wynik cholestazy, czyli zaburzenia wydzielania żółci i obniżonego wydzielania kwasów żółciowych, a także skutek nadmiernego przesuszenia się naskórka. W tym przypadku mówimy o świądzie, do którego dochodzi poprzez naruszenie warstwy lipidowej naskórka.

Świąd przy łuszczycy może przybierać różne nasilenie - od niewielkiego po bardzo uporczywy, który może mieć wpływ nie tylko na funkcjonowanie i wykonywanie codziennych czynności, ale także na sam stan skóry. Świąd wyzwala efekt drapania powodując, że w przypadku niekontrolowanego, mechanicznego zadrapania naskórka dochodzi do jego uszkodzenia.

Jak wielu chorych na łuszczycę ma problemy ze swędzącą skórą?

Uporczywe, często trudne do opanowania swędzenie uznawane jest za jeden z charakterystycznych chorób skóry - w tym łuszczycy. Ze świądem zmaga się większość pacjentów z łuszczycą. Choć nie ma na ten temat konkretnych badań, z obserwacji wynika, że 8 na 10 pacjentów w trakcie początkowej diagnostyki wskazało na istnienie świądu.

Świąd w łuszczycy występuje często u osób zmagających się z łuszczycą owłosionej skóry głowy czy erytrodermią łuszczycową, ale nie tylko. Może być wynikiem prowadzonego leczenia i uchodzi wtedy za działanie niepożądane przyjmowanych leków. Przykładem preparatów, które mogą powodować objawy uboczne w postaci świądu są np. pochodne witaminy D.

Sposoby na świąd

Dla wielu osób z łuszczycą świąd to nieodłączny element choroby. Ze względu na to, że może on przybierać różne nasilenie, leczenie świądu ma charakter przede wszystkim miejscowy.

Głównym sposobem leczenia świądu jest stosowanie preparatów zewnętrznych, których celem jest przyniesienie ulgi i minimalizowanie uczucia swędzenia. Do preparatów łagodzących zaliczamy te, które w swoim składzie mają takie składniki, jak:

• mentol,
• kamforę,
• kalaminę,
• kwas mlekowy.

Substancje te mają właściwości znieczulające i antyseptyczne. Działają odświeżająco i chłodząco na naskórek. Dobrze przenikają przez wierzchnią warstwę naskórka, dając przyjemne poczucie zimna. Regularnie stosowanie mogą łagodzić stany zapalne i w sposób odczuwalny hamować objaw świądu.

W przypadku bardzo intensywnego świądu lekarze mogą zdecydować się na wprowadzenie do leczenia substancji znieczulających, które dają chwilową ulgę. Dotyczy to preparatów zawierających np. pramokainę powodujących okresowe ustąpienie dolegliwości.

Pacjentom, u których leczenie miejscowe nie przynosi oczekiwanych rezultatów, stosuje się leczenie ogólne w postaci leków przeciwhistaminowych. Mają one za zadanie hamować odruch świądu oraz zmniejszać podrażnienie na działanie bodźcy zewnętrznych generujących odruch drapania.