Łuszczyca stóp - przyczyny, objawy, leczenie
2020-10-20
Łuszczyca stóp (psoriasis vulgaris palmoplantaris) to jedna z postaci klinicznej łuszczycy zwykłej, która wiąże się z zajęciem niedużej powierzchni skóry części dystalnych kończyn. Ze względu na charakterystyczną lokalizację zmian, uznawana jest za jedną z najbardziej dokuczliwych form łuszczycy, wpływającej na utrudnienia z poruszaniem się.
Wykwity pokrywające skórę stóp są czerwone, nacieczone o dużych zgrubieniach. Towarzyszy im często nadmierne rogowacenie, bolesne pęknięcia naskórka oraz trudny do opanowania świąd. W początkowej fazie rozpoznania bywa mylona z wypryskiem alergicznym, dlatego jednym z elementów diagnostyki są testy płatkowe umożliwiające wyeliminowanie czynników drażniących, które mogą mieć wpływ na zaognienie zmian.
Według Journal of Investigative Dermatology na łuszczycę zapada średnio 1 na 10 osób u których wykryto istnienie antygenu HLA-Cw6 związanego bezpośrednio z ryzykiem rozwoju łuszczycy, w tym łuszczycowego zapalenia stawów.
Na uaktywnienie się choroby wpływ mają również czynniki środowiskowe. Najczęściej są to alergeny kontaktowe powodujące zaostrzenie się zmian skórnych na części podeszwowej. W Polsce, podobnie jak w innych krajach europejskich, najpopularniejszą alergią kontaktową jest uczulenie na nikiel, tiomersal oraz substancje zapachowe.
Zmianom skórnym często towarzyszy intensywny świąd oraz nadmierne przesuszenie, co prowadzi do powstawania uszkodzeń naskórka. Pęknięty naskórek jest nie tylko bolesny i wrażliwy na dotyk, ale również stanowi pożywkę dla bakterii, grzybów i wirusów.
Łuszczycy na stopach towarzyszy często łuszczyca paznokci, która może objawiać się w postaci zagłębień w płytce paznokciowej (tzw. objaw naparstkowy), widocznym pogrubieniem płytki i jej pobruzdowaniem, a także bielactwem paznokci. W przypadku zajęcia łożyska, dodatkowo pojawiają się plamy olejowe - zwane również łososiowymi.
Dobór odpowiedniej metody leczenia zależy nie tylko od stopnia nasilenia i rozległości zmian, ale również od chorób współistniejących (ogólnego stanu zdrowia pacjenta).
Podstawą w leczeniu łuszczycy stóp jest leczenie miejscowe, czyli stosowanie preparatów nanoszonych bezpośrednio na zmiany skórne. Wykorzystujemy w tym celu produkty keratolityczne, które zawierają mocznik lub kwas salicylowy, emolienty oraz środki redukujące np. kortykosteroidy. Lekiem pierwszego wyboru są najczęściej retinoidy w odpowiednio dobranych dawkach, które stosunkowo szybko, bo już po 4-8 tygodniach dają pierwsze rezultaty.
Wykwity pokrywające skórę stóp są czerwone, nacieczone o dużych zgrubieniach. Towarzyszy im często nadmierne rogowacenie, bolesne pęknięcia naskórka oraz trudny do opanowania świąd. W początkowej fazie rozpoznania bywa mylona z wypryskiem alergicznym, dlatego jednym z elementów diagnostyki są testy płatkowe umożliwiające wyeliminowanie czynników drażniących, które mogą mieć wpływ na zaognienie zmian.
Przyczyny łuszczycy stóp
Przyczyny łuszczycy stóp nie są do końca znane. Podobnie, jak w przypadku łuszczycy zwyczajnej, możemy mówić o czynnikach genetycznych predysponujących do uaktywnienia się choroby. Zaliczamy do nich m.in.- wzmożoną proliferację skóry,
- zaburzone zróżnicowanie komórek naskórka,
- zaburzenia ze strony układu immunologicznego,
- nasiloną angiogenezę.
Według Journal of Investigative Dermatology na łuszczycę zapada średnio 1 na 10 osób u których wykryto istnienie antygenu HLA-Cw6 związanego bezpośrednio z ryzykiem rozwoju łuszczycy, w tym łuszczycowego zapalenia stawów.
Na uaktywnienie się choroby wpływ mają również czynniki środowiskowe. Najczęściej są to alergeny kontaktowe powodujące zaostrzenie się zmian skórnych na części podeszwowej. W Polsce, podobnie jak w innych krajach europejskich, najpopularniejszą alergią kontaktową jest uczulenie na nikiel, tiomersal oraz substancje zapachowe.
Jak objawia się łuszczyca na stopach?
Łuszczyca na stopach dotyczy najczęściej zmian zlokalizowanych w części podeszwowej. Choroba może przebiegać łagodnie - w formie delikatnie złuszczających się zmian skórnych, a także gwałtownie - wskutek powstawania pogrubiałych, zaczerwienionych wykwitów rozlanych na podeszwie.Zmianom skórnym często towarzyszy intensywny świąd oraz nadmierne przesuszenie, co prowadzi do powstawania uszkodzeń naskórka. Pęknięty naskórek jest nie tylko bolesny i wrażliwy na dotyk, ale również stanowi pożywkę dla bakterii, grzybów i wirusów.
Łuszczycy na stopach towarzyszy często łuszczyca paznokci, która może objawiać się w postaci zagłębień w płytce paznokciowej (tzw. objaw naparstkowy), widocznym pogrubieniem płytki i jej pobruzdowaniem, a także bielactwem paznokci. W przypadku zajęcia łożyska, dodatkowo pojawiają się plamy olejowe - zwane również łososiowymi.
Sposoby leczenia
Leczenie łuszczycy stóp jest według dermatologów procesem czasochłonnym i skomplikowanym, głównie ze względu na lokalizację zmian i trudności wynikające z odpowiedniej higienizacji i pielęgnacji naskórka.Dobór odpowiedniej metody leczenia zależy nie tylko od stopnia nasilenia i rozległości zmian, ale również od chorób współistniejących (ogólnego stanu zdrowia pacjenta).
Podstawą w leczeniu łuszczycy stóp jest leczenie miejscowe, czyli stosowanie preparatów nanoszonych bezpośrednio na zmiany skórne. Wykorzystujemy w tym celu produkty keratolityczne, które zawierają mocznik lub kwas salicylowy, emolienty oraz środki redukujące np. kortykosteroidy. Lekiem pierwszego wyboru są najczęściej retinoidy w odpowiednio dobranych dawkach, które stosunkowo szybko, bo już po 4-8 tygodniach dają pierwsze rezultaty.
Zdjęcia
Pokaż więcej wpisów z
Październik 2020