Blog

Badania pokazują, że w odróżnieniu od klasycznej postaci łuszczycy plackowatej, uaktywnienie łuszczycy kropelkowatej jest ściśle związane z czynnikami środowiskowymi. Zaliczamy do nich m.in. zakażenia paciorkowcami, które uznawane są czynnik wyzwalający pojawienie się skórnych wykwitów.

Łuszczyca plackowata to najpopularniejsza forma łuszczycy. Przyjmuje się, że diagnozowana jest średnio u 8 na 10 pacjentów z tym schorzeniem. Z tego powodu w środowisku medycznym nazywa się popularnie “łuszczycą pospolitą”.

Łuszczyca krostkowa to rzadko spotykana odmiana łuszczycy, która występuje u niewielkiej liczby pacjentów. Zlokalizowana jest najczęściej na skórze dłoni i stóp, w rzadkich wypadkach na skórze palców.

Łuszczyca skóry głowy określana jest według lekarzy jako choroba dermatologiczna cechująca się przewlekłym charakterem, która posiada zarówno podłoże genetyczne (tzw. dziedziczenie wielogenowe) jak i autoimmunologiczne.

Łuszczyca paznokci to poważne schorzenie dermatologiczne, które dotyczy co drugiego pacjenta zmagającego się z łuszczycą zwykłą. Jak pokazują badania, choroba ta jest charakterystyczna dla osób cierpiących na łuszczycowe zapalenie stawów. Przyjmuje się, że u średnio ok. 80 proc. pacjentów z chorobami reumatologicznymi odnotowano kiedykolwiek problemy z płytką paznokciową.

Łuszczycowe zapalenie stawów (zwane również łuszczycą stawową) podobnie jak łuszczyca to schorzenie autoimmunologiczne. Polega na wzmożonej pracy układu odpornościowego, który w obronie przed bakteriami i zarazkami zamiast je zwalczyć - zaczyna atakować własne komórki.