Rola witaminy D w walce z łuszczycą
Łuszczyca to choroba o podłożu autoimmunologicznym, która manifestuje się pojawieniem na skórze zmian o charakterze zapalnym. Najczęstszą postacią choroby jest łuszczyca zwykła plackowata charakteryzująca się występowaniem wykwitów przypominających ogniska o barwie czerwonobrunatnej pokrytych dodatkowo srebrnymi łuskami.
Leczenie łuszczycy to proces skomplikowany, w którym wykorzystuje się różne metody i sposoby terapeutyczne. Do jednych z nich zaliczamy suplementację witaminą D.
Rola witaminy D w terapii chorób autoimmunologicznych
Witamina D pełni istotną rolę w procesie regulacji gospodarki wapniowo-fosforowej w organizmie człowieka. Pomaga w metabolizmie kości (wzmacnia je), ma działanie przeciwzapalne oraz hamujące reakcje immunologiczne. Uznawana jest za dobry środek w leczeniu chorób skóry o podłożu immunologicznym, czyli z zaburzonym szlakiem odpowiedzi odpornościowej.
Badania pokazują,. że niedobór witaminy D może mieć wpływ nie tylko na układ kostny człowieka ale także na zaostrzanie się niektórych chorób skórnych takich jak łuszczyca. Regularnie stosowana wpływa na zmniejszenie się stanów zapalnych, a także na zahamowanie procesu nadmiernej proliferacji naskórka.
Łuszczyca a witamina D
Z piśmiennictwa wiemy, że u pacjentów z łuszczycą występuje obniżona aktywność formy witaminy D znajdująca się w surowicy krwi. Niedobór witaminy ma wpływ na zaostrzanie się stanów zapalnych oraz pogorszenie się jakości naskórka - zarówno w postaci jego przesuszenia, jak i ścieńczenia.
Witamina D w łuszczycy ma wpływ nie tylko na proces proliferacji naskórka oraz na dojrzewanie keratynocytów którym towarzyszy przewlekły stan zapalny. W leczeniu łuszczycy wykorzystujemy nie tylko samą witaminę D ale także jej analogi stosowane w formie miejscowej pojedynczo lub w kombinacji z innymi preparatami, co ma na celu zwiększenie odpowiedzi leczenia.
Terapia miejscowa witaminą D
W leczeniu łuszczycy stosuje się często witaminę D nie tylko w formie suplementacji, ale także w leczeniu ogólnym. W tym ostatnim wykorzystuje się zazwyczaj pochodne witaminy D np. kalcytriol, kalcypotriol czy takalcytol. Mają one działanie antyproliferacyjne, przeciwzapalne i immunomodulująco.
Preparaty stosuje się średnio przez kilka tygodni (zazwyczaj 6 do 8) raz lub dwa razy dziennie nanosząc je bezpośrednio na miejsca zmienione chorobowo. Ich zaletą jest, że są one bezwonne i bezbarwne a także nie brudzą ubrań i odzieży. Pierwsze rezultaty terapią miejscową witaminą D widoczne są już po tygodniu stosowania w postaci zmniejszenia nasilenia zmian łuszczycowych.
Terapię miejscową witaminą D wykorzystujemy zarówno w ramach monoterapii, jak i terapii skojarzeniowej np. z silnie działającym steroidem (zazwyczaj z Daivobetem). Preparaty mają dobre właściwości kosmetyczne a dodatkowo działają silnie przeciwzapalnie. Stosowane równocześnie hamują również proliferację naskórka i normalizują jego zróżnicowanie. Mogą skrócić czas leczenia oraz przyspieszyć maksymalną skuteczność terapii.