Łuszczyca na piersiach - przyczyny, objawy, leczenie
Łuszczyca to przewlekła choroba dermatologiczna należąca do kręgu schorzeń autoimmunologicznych. Z tego względu, wielu dermatologów uważa, że predysponuje ona do rozwoju kolejnych schorzeń w postaci chociażby łuszczycowego zapalenia stawów, chorób tarczycy czy celiakii.
Klasycznymi objawami klinicznymi łuszczycy są zaczerwienione wykwity zlokalizowane na skórze gładkiej ciała. Mogą one przyjmować wielkość od kilku milimetrów do kilku centymetrów i być pokryte srebrzystą łuską o charakterze obwodowym. Typową lokalizacją zmian łuszczycowych są obszary stawów (łokcie, kolana, zgięcia), owłosiona skóra głowy oraz klatka piersiowa.
Łuszczyca na piersiach – przyczyny
Trudno zdeterminować ogólne przyczyny powstania łuszczycy (w tym łuszczycy na piersiach). Coraz większa liczba badaczy skłania się ku genetycznym predyspozycjom do dziedziczenia choroby. Mówimy wtedy o rodzinnym występowaniu łuszczycy, co może mieć wyraz w postaci zapisów w chromosomach. Genem świadczącym o obecności choroby jest HLA-Cw6. Może on w dużym stopniu predysponować nas do uaktywnienia się łuszczycy, co jest typowe dla zachorowań na łuszczycę zwykłą typu I, czyli młodzieńczego.
Oprócz uwarunkowań genetycznych, wyróżniamy różne czynniki środowiskowe mogące wpływać nie tylko na pojawienie się choroby ale także na zaostrzenie się jej stanu. Najpopularniejsze uwzględniają:
- stosowanie niektórych leków (szczególnie z grupy beta-blokerów),
- nadużywanie alkoholu czy nikotyny,
- nieprawidłowa dieta (problemy z otyłością),
- stres, zaburzenia emocjonalne.
Łuszczyca biustu i dekoltu – objawy
Najpopularniejszą postacią kliniczną łuszczycy biustu jest łuszczyca zwykła plackowata (łac. plaque psoriasis). Cechuje ją powstawanie na skórze gładkiej ciała rozsianych ognisk chorobowych przybierających postać nacieczonych, zaczerwienionych ognisk pokrytych widocznymi łuskami.
Oprócz łuszczycy plackowatej, na obszarach podpiersiowych może występować także łuszczyca krostkowa uogólniona objawiająca się bolesnym wysiewem krost i grudek skupionych w ogniskach rumieniowo-złuszczających. Charakteryzuje się ona gwałtownym wysiewem licznych wykwitów, którym towarzyszy intensywne złuszczanie naskórka.
Ostrą, przewlekłą postacią łuszczycy biustu jest erytrodermia łuszczycowa, która bezpośrednio związana z pogorszeniem się ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Jej typowym objawem są nasilone zaczerwienienia skórne oraz złuszczanie naskórka w obrębie wykwitu pierwotnego. Prowokuje to chorego do zdrapywania łusek, a w efekcie nie tylko do zaognienia stanu zapalnego, ale także uszkodzenia naskórka.
Leczenie łuszczycy na piersiach
Leczenie łuszczycy na piersiach obejmuje przede wszystkim terapię miejscową, w której stosowane są m.in. środki keratolityczne, redukujące stan zapalny oraz wszelkiego rodzaju emolienty. Ich celem jest zapewnienie prawidłowej proliferacji naskórka, wzmocnienie jego bariery ochronnej oraz poprawa stanu nawilżenia.
W zależności od rodzaju i miejsca lokalizacji zmian łuszczycy na piersiach, w leczeniu miejscowym wykorzystywane są również kortykosteroidy oraz pochodne witaminy D, które dla wzmocnienia efektu terapetytcznego można stosować razem ze steroidami. Ze względu na to, że silnych GSK nie aplikujemy bezpośrednio na fałdy skórne - decyzje o wyborze metody leczenia podejmuje zawsze lekarz prowadzący.
Leczenie systemowe łuszczycy na piersiach stosujemy w przypadku ciężkiej i odpornej na leczenie postaci łuszcyzcy. Może ono uwzględniać:
- retinoidy (w monoterapii i leczeniu skojarzeniowym),
- metotreksat,
- cyklosporynę.
Niezależnie od obranej metody leczenia, warto zwrócić uwagę na pielęgnację skóry klatki piersiowej i dekoltu. Jak podają dermatolodzy jest ona w tym miejscu bardzo delikatna i podatna na działania czynników zewnętrznych. Podstawą pielęgnacji skóry łuszczycowej jest ograniczenie utraty wody przez skórę, co można osiągnąć stosując środki nawilżające pochodzenia naturalnego wiążące wodę na powierzchni naskórka. Zaliczamy do nich m.in. kwas mlekowy czy kwas moczowy, mocznik, woski czy skwalen.