Łuszczyca - co to jest i jakie są początki łuszczycy?

Łuszczyca to jedna z najczęściej diagnozowanych chorób dermatologicznych. Przyjmuje się, że zmaga się z nią średnio 2-3 proc. ogółu populacji. W poniższym artykule dowiesz się co to jest łuszczyca, jakie są typy łuszczycy i jak ona wygląda.

Łuszczyca - co to jest?

Łuszczyca to jedna z najpopularniejszych chorób dermatologicznych o podłożu zapalnym, która manifestuje się rozległymi zmianami skórnymi zlokalizowanymi na skórze ciała. Jej charakterystycznym objawem są wykwity przypominające czerwone grudki pokryte srebrzystą, łuszczącą się łuską.


Przyczyna powstawania łuszczycy nie jest do końca znana, choć coraz częściej mówi się o predyspozycjach genetycznych do jej dziedziczenia. Wpływ na jej uaktywnienie może mieć także nieprawidłowa praca układu immunologicznego czy działanie na nasz organizm czynników środowiskowych np. stresu, małej aktywności fizycznej, nieprawidłowej diety.

Typy łuszczycy

Łuszczyca zwykła jest chorobą, w której wyróżniamy dwa rodzaje. Podział ten związany jest bezpośrednio z wiekiem pacjenta w jakim zostanie zdiagnozowana choroba.

Dwa główne typy łuszczycy:

• Łuszczyca dziedziczna (zwana również łuszczycą młodzieńczą) - jej pierwsze objawy możemy zaobserwować u pacjentów między 20. a 40. rokiem życia. To choroba o gwałtownym, ciężkim przebiegu. W rodzinie chorego możemy odnaleźć inne osoby chore na łuszczycę.

• Łuszczyca dorosłych - diagnozowana u pacjentów między 50. a 60. rokiem życia. Ma łagodniejszy, wolniejszy przebieg.

Zdjęcia łuszczycy

źródło: http://www.pcds.org.uk/clinical-guidance/psoriasis-scalp-psoriasis

źródło: http://www.pcds.org.uk/clinical-guidance/guttate-psoriasis#!prettyPhoto

 

Początki łuszczycy u dorosłych i dzieci

Łuszczyca to przewlekła choroba skóry, która w przeciwieństwie do innych schorzeń o podłożu dermatologicznym, jest trudna do obserwacji i kontrolowania. Zmiany skórne mogą pojawić się w dowolnym, nawet najmniej spodziewanym momencie i zniknąć tak szybko jak się uaktywniły - nie ma co do tego żadnej reguły.

Choć powszechnie uważa się, że pierwsze zmiany chorobowe pojawiają się w okresie nastoletnim lub znacznie później u osób ok. 60 roku życia, co powiązane jest bezpośrednio z zaburzeniem równowagi gospodarki hormonalnej, nie jest to jedyna przyjęta wytyczna.

Zmiany łuszczycowe mogą wystąpić również u małych dzieci. Z obserwacji dermatologów wynika, że w przypadku łuszczycy u najmłodszych pacjentów, wykwity skórne mogą początkowo przypominać wysypkę często myloną z alergią. Zmianom w postaci małych, czerwonych plamek może towarzyszyć trudny do złagodzenia świąd.

U dzieci zmiany łuszczycowe najczęściej zlokalizowane są w okolicy łokci, kolan a także na skórze głowy czy plecach.

Najczęstsze odmiany łuszczycy

Łuszczyca objawia się zazwyczaj zmianami na skórze w postaci różowych lub brunatnych płaskich grudek, pokrytych srebrnym, łuszczącym się naskórkiem. Zmiany mają wyraźnie zarysowane brzegi i często zlewają się w większe płaty. Wykwity najczęściej zlokalizowane są na:

• łokciach i kolanach,
• dłoniach i stopach,
• w okolicy kości krzyżowej i pośladków,
• skórze twarzy i głowy.

Łuszczyca może przybierać formę:

• łuszczycy paznokci - zmiany zlokalizowane są na kilku lub wszystkich płytkach paznokciowych. Mogą również występować na wałach okołopaznokciowych.
• łuszczycy odwróconej - wykwity skórne obserwujemy na powierzchni zgięciowej stawów (od wewnętrznej strony łokci i kolan), w pachach, pachwinach, okolicach genitaliów, między fałdami skórnymi. U kobiet zmiany są często zlokalizowane w fałdach pod piersiami.
• łuszczycy łojotokowej - zmiany skórne występują w miejscach o nasilonym łojotoku (np. na skórze twarzy).
• łuszczycy drobnogrudkowej - rozwija się ona pod wpływem zakażenia paciorkowcem. Jej głównym objawem są występujące na ciele małe, okrągłe punkciki wyglądem przypominające kropelki.

Jak walczyć z łuszczycą?

Rozpoznanie łuszczycy w jej najczęściej występującej formie jaką jest łuszczyca plackowata, zwykle nie przysparza lekarzom dermatologom większych problemów. Owszem, czasami wykwity mogą być zlokalizowane w nietypowych miejscach albo przyjmować inny kształt, ale zaliczamy to do wyjątków. Jeżeli zauważysz na swoim ciele czerwone, łuszczące się zmiany- skonsultuj się z lekarzem, najlepiej - dermatologiem.


Najpopularniejsze metody leczenia łuszczycy:

• leczenie miejscowe - oparte na preparatach stosowanych zewnętrznie w postaci kremów, żelów, maści.
• leczenie ogólne - leki w postaci tabletek lub skórnych iniekcji.
• fototerapia - naświetlania specjalistycznymi lampami medycznymi emitującymi bezpieczne dawki promieniowania.

Rozpoznanie łuszczycy na ogół jest bardzo proste i szybkie - wystarczy przeprowadzić badanie skóry, w którym diagnostykę może ułatwić dermatoskop. To urządzenie przypominające swoim kształtem szkło powiększające, którego zadaniem jest dokładna ocena stanu skóry.
Czasami jednak do potwierdzenia rozpoznania łuszczycy niezbędne jest wykonanie biopsji skóry, aby wykluczyć inne możliwe zmiany skórne.

Ważne aby choroba została rozpoznana stosunkowo wcześnie, zanim pojawią się jej powikłania. U wielu osób z łuszczycą zaobserwowano wiele chorób współtowarzyszących, które mogą mieć wpływ na wyniki leczenia. Zaliczamy do nich m.in. nadciśnienie, problemy z cholesterolem czy otyłość. Te trzy czynniki bardzo sprzyjają chorobom serca i naczyń krwionośnych – a utrzymywanie choroby w ryzach dzięki skutecznemu leczeniu, obniża ryzyko ich rozwoju.

Pielęgnacja skóry z łuszczycą

Charakterystyczną cechą skóry z łuszczycą jest jej nadmierne złuszczenie, rogowacenie oraz wysuszenie, które może doprowadzić do uszkodzeń bariery naskórka w postaci pęknięć. Nie można zapominać o podstawowej pielęgnacji skóry z łuszczycą, która opiera się na trzech elementach:

• nawilżeniu,
• ujednoliceniu kolorytu,
• likwidacji uporczywego świądu.

Można to osiągnąć stosując odpowiednio dobrane preparaty zewnętrzne, które stale i systematycznie aplikujemy na skórę. Co ważne, proces ten musi być regularnie powtarzany - nawet, kiedy skóra jest już zdrowa czyli wolna od stanów zapalnych. Badania naukowe prowadzone w tym zakresie wykazały bowiem, że nawet prawidłowy wygląd skóry nie oznacza, że nie zachodzą w niej procesy zapalne.