Łuszczyca a otyłość

Łuszczyca to jedna z najpopularniejszych chorób zapalnych, z którą zmaga się ok. 2-3 proc. całej populacji ogólnej. Manifestuje się ona pojawieniem na skórze specyficznych wykwitów o różnej wielkości zlokalizowanych w praktycznie każdym miejscu na skórze gładkiej. Początkowo mogą one przypominać wyraźne odgraniczone czerwone grudki lub plamy pokryte dodatkowo nadmiernie narastającą srebrzystą łuską.

Mimo tego, że łuszczyca to wciąż choroba o nieznanym pochodzeniu, według badaczy istnieje spora grupa czynników środowiskowych odgrywających znaczącą rolę w jej uaktywnieniu. Jednym z nich może być niewłaściwie dobrana dieta mająca wpływ na przebieg choroby.

Związek łuszczycy z otyłością

Badania na temat diety w łuszczycy pokazują, że prawidłowe nawyki żywieniowe są podstawą w leczeniu przewlekłych dermatoz. Uwzględnienie odpowiednich produktów, według zaleceń dietetycznych, może mieć zbawienny wpływ na poprawę stanu naszej skóry. Jest to szczególnie istotne w przypadku osób zmagających się nie tylko z łuszczycą, ale każdą inną chorobą dermatologiczną o charakterze zapalnym.

Nie ma jednoznacznych badań pokazujących, że otyłość może mieć bezpośredni wpływ na indukcję zmian zapalnych. Można ją jednak uznać za jeden z czynników prowadzących zarówno do pogorszenia się ogólnego stanu zdrowia, zaostrzenia wykwitów skórnych i wydłużenia czasu leczenia.

Przyjmuje się, że nadwaga w łuszczycy występuje nie tylko u osób z chorobami współtowarzyszącymi ale również tymi, którzy po prostu nie przestrzegają norm żywieniowych. Dieta wysokokaloryczna, uboga w wielonienasycone kwasy tłuszczowe, warzywa i świeże owoce ma wpływ na opóźnienie przebiegu klinicznego większości dermatoz.

Przyczyny otyłości u pacjentów z łuszczycą

Przyczyny otyłości u pacjentów z łuszczycą możemy podzielić na wtórne i nabyte. Te pierwsze są zazwyczaj konsekwencją chorób często występujących razem z łuszczycą. Zaliczamy do nich m.in.

• choroby o podłożu hormonalnym i genetycznym,
• problemy z niewydolnością przysadki,
• niedoczynność tarczycy,
• zespół Cushinga.

Wielu pacjentów zmagających się z łuszczycą tyje również w wyniku stosowania glikokortykosteroidów, neuroleptyków oraz leków przeciwdepresyjnych mogących zwiększyć nie tylko apetyt ale również masę ciała.

Oprócz czynników pierwotnych otyłości, możemy wyróżnić również otyłość prostą zwaną także otyłością nabytą. To rodzaj zaburzenia wagi powstały w wyniku spożycia większej liczby kalorii od zapotrzebowania kalorycznego. Do tego rodzaju otyłości predysponują:

• złe nawyki żywieniowe,
• zaburzenia emocjonalne,
• zmniejszona aktywność fizyczna.

Postępowanie w łuszczycy powikłanej otyłością

Przyjmuje się, że osoby z łuszczycą u których występuje również otyłość, powinny być pod stałą opieką zarówno dermatologa jak i dietetyka. Pozwoliłoby to na wypracowanie stałych, odpowiednich nawyków żywieniowych.

Postępowanie w łuszczycy powikłanej otyłością obejmuje przestrzeganie diety o obniżonej kaloryczności, która została indywidualnie zbilansowana do potrzeb pacjenta. Dietetycy zalecają większe uzupełnienie diety o wielonienasycone kwasy tłuszczowe oraz spożycie błonnika pokarmowego co ma na celu redukcję masy ciała i zmniejszenie objawów klinicznych towarzyszących łuszczycy.

Dietetycy podkreślają, że oprócz zmiany zaleceń żywieniowych należy również wprowadzić odpowiednie praktyki związane z kształtowaniem zachowań żywieniowych polegających m.in na:

• codziennym, regularnym spożywaniu świeżych owoców i warzyw (z wyłączeniem warzyw psiankowatych, w tym pomidorów),
• ograniczeniu picia napojów słodzonych,
• ograniczeniu spożycia tłuszczów zwierzęcych,
• regularnych posiłki min. 3 a najlepiej 5 dziennie.

Do tego należy pamiętać także o aktywności fizycznej, nawet o umiarkowanej intensywności a także o redukowaniu stresu poprzez psychoterapię lub terapię behawioralną. Ma ona na celu modyfikację zachowania w postaci zwiększenia poczucia własnej wartości i asertywności, eliminując tym samym odruchy tzw. zajadania problemów.