Erytrodemia łuszczycowa - objawy, leczenie i zdjęcia

Erytrodermia łuszczycowa uznawana jest za ciężką postać łuszczycy. Może mieć gwałtowny przebieg - pojawiać się nagle, bez żadnych wcześniejszych objawów, a także być wynikiem przewlekłego przebiegu choroby. Mimo tego, że do dyspozycji lekarzy jest wiele możliwości terapeutycznych pozwalających na walkę z chorobą, wciąż nie są dostępne badania kliniczne dające rekomendacje dotyczące ogólnych zaleceń dla pacjentów.

Erytrodermia łuszczycowa – objawy

Erytrodermia łuszczycowa stanowi spore wyzwanie diagnostyczne i terapeutyczne. W odróżnieniu od klasycznej postaci łuszczycy charakteryzującej się występowaniem na skórze ciała zaczerwienionych wykwitów o różnym rozmiarze, skupionych zazwyczaj w konkretnej lokalizacji, w erytrodermii zmiany są obszerniejsze i zajmują nawet 75% całej powierzchni skóry gładkiej.

Chociaż erytrodermia łuszczycowa to stosunkowo rzadko występująca choroba - przyjmuje się bowiem, że dotyczy ona średnio 1-2 proc. wszystkich osób z łuszczycą - w początkowej fazie rozpoznania bywa ona mylona z innymi chorobami zapalnymi skóry o podobnej etiologii np. łupieżem czerwonym mieszkowym czy atopowym zapaleniem skóry o ciężkim przebiegu.

Aby rozróżnić ją na tle innych chorób, lekarze dermatolodzy wyróżnili kilka istotnych objawów mogących świadczyć o erytrodermii:

• wystąpienie na skórze rumienia,
• obrzęki naczynioruchowe,
• powierzchowne złuszczanie się naskórka,
• utrata włosów o niejasnej przyczynie,
• zniekształcenie płytki paznokciowej.

Zmianom skórnym mogą towarzyszyć ogólne objawy ze strony organizmu:

• nadmierne zmęczenie,
• gorączka i dreszcze,
• problemy z wydolnością serca.

Erytrodermia łuszczycowa to choroba dermatologiczna, która objawia się różną ciężkością oraz nasileniem objawów. W zależności od pacjenta u jednych może ona wymagać agresywnego leczenia, u innych jej przebieg może być lżejszy ale z częstszymi nawrotami.

Leczenie erytrodermii

Lekarze dermatolodzy podkreślają, że w ogólnodostępnych danych z piśmiennictwa brakuje wytycznych pozwalających na jednoznaczną ocenę możliwości leczenia erytrodermii łuszczycowej. Oznacza to, że nie ma złotych standardów jej leczenia.

Leczeniem pierwszego wyboru u pacjentów z erytrodermią łuszczycową jest zazwyczaj cyklosporyna lub infliksymab. Leki cechuje szybki początek działania w ciężkich i niestabilnych przypadkach choroby. U prawie 30 proc. pacjentów poprawa stanu skóry była widoczna między 2 a 4 miesiącem od rozpoczęcia terapii.

Pacjentom z mniej nasiloną erytrodermią podaje się acytretynę lub metotreksat, które zaletą jest wysoki procent osiągniętej poprawy i remisji. Leki mogą być podawane u pacjentów nie mogą stosować leków pierwszego rzutu tzn. cyklosporyny lub infliksymabu.

Coraz częściej mówi się również o stosowaniu adalimumabu, który przez niektórych dermatologów postrzegany jest jako leczenie alternatywne. Niestety, ze względu na brak badań dotyczących znaczenia leku w przypadku łuszczycy, trzeba podchodzić do niego z ostrożnością.

Lekarze podkreślają, że nie ma dowodów na sukces terapii skojarzonej w leczeniu erytrodermii łuszczycowej. Może mieć ona przewagę nad monoterapią, ale dane na ten temat są niemiarodajne. Podobna rzecz dotyczy stosowania innych, niewymienionych w tekście leków biologicznych.

Zdjęcia pacjentów