Aktywność fizyczna i dieta w chorobach skóry

Łuszczyca to przewlekła i zapalna choroba skóry mogąca wpływać na pogorszenie komfortu i jakości życia. Badania pokazują, że osob z umiarkowaną i ciężką postacią choroby mogą mieć skłonności do występowania chorób współtowarzyszących związanych np. z układem krążenia, zespołem metabolicznym czy cukrzycą.

Z danych piśmiennictwa wynika, że zwiększona aktywność fizyczna oraz indywidualnie dobrana dieta może mieć wpływ nie tylko na ogólną poprawę zdrowia, ale również na wydłużenie czasu remisji łuszczycy czy zmniejszenie jej objawów.

Naukowcy podkreślają, że osoby z łuszczycą częściej narażeni są na otyłość wynikającą nie tylko z nieprawidłowego żywienia, chorób towarzyszących ale przede wszystkim z niskiej aktywności fizycznej. Na tą ostatnią wpływ na ogólna stygmatyzacja chorób z łuszczycą, która zniechęca wielu pacjentów do podejmowania jakiejkolwiek firmy wysiłkowej związanej z rekreacją.

Dieta w łuszczycy - ketogeniczna, bezglutenowa, wegetariańska

Dieta w łuszczycy to skomplikowane zagadnienie. Nie tylko dlatego, że nie ma jednych, ogólnych wytycznych żywieniowych dla pacjentów z łuszczycą ale również dlatego, że jest to bardzo szerokie pojęcie uwzględniające wiele aspektów.

Regularnie prowadzone badania w zakresie żywienia osób z łuszczycą wykazały, że istnieje grupa produktów oraz modeli diet mających dobroczynny wpływ na stan skóry. Badacze zaznaczają jednak, że na każdego z nas działa co innego - to co dla jednej osoby będzie skuteczne, innym może zaszkodzić.

Odnosi się to przede wszystkim do wyboru diety. Wpływ na to ma zarówno stan naszego zdrowia (choroby współtowarzyszące), jak i nasze preferencje kulinarne. Podstawą diety w łuszczycy jest utrzymywanie optymalnej masy ciała, zmniejszenie objawów towarzyszących dermatozie oraz trwała zmiana nawyków żywieniowych.

Prawidłowo skomponowana dieta w łuszczycy polega na zachowaniu proporcji - w spożyciu składników pokarmowych i ograniczeniu energii dostarczonych z pożywieniem. Nieodpowiednio ułożona dieta może dawać szereg działań niepożądanych.

Do najpopularniejszych diet stosowanych w łuszczycy zaliczamy:

• dieta ketogeniczna - zaliczana do diet niskowęglowodanowych i wysokotłuszczowych. Poleca dla osób z zaburzeniami metabolicznymi czy lekooporną formą padaczki. Skuteczna w walce z otyłością.
• dieta bezglutenowa - zakłada wykluczenie z jadłospisu produktów zawierających gluten, który jako składnik pokarmów może odpowiadać za wywoływanie i zaostrzanie się zmian skórnych.
• dieta wegetariańska - uwzględnia zwiększone spożycie warzyw i owoców na rzecz produktów zwierzęcych. Te ostatnie mogą odpowiadać za utrzymywanie się stanu zapalnego charakterystycznego dla chorób skóry.

Diety powinny być dobierane przez specjalistów na podstawie oceny zdrowia pacjenta. Statystyki pokazują, że samodzielne próby wyboru diety przez pacjentów kończą się w większości przypadków fiaskiem i opierają się wyłącznie na stosowaniu rygorystycznych zaleceń żywieniowych mających na celu otrzymanie szybkiego i spektakularnego efektu. Skutkuje to tzw. efektem jojo czyli powrotem do masy wyjściowej a nawet jej przekroczeniem.

Łuszczyca a aktywność fizyczna

Zarówno dieta, jak i aktywność fizyczna, to niezbędne elementy w profilaktyce i leczeniu łuszczycy. Z prowadzonych badań wynika, że zmniejszona aktywność fizyczna ma bezpośredni wpływ zarówno na rozwój otyłości, jak i nasilenie stanu zapalnego. U osób z łuszczycą może powodować stres oksydacyjny, a także zwiększenie stężenia lipidów biorących udział w rozwoju dermatozy.

Osoby z łuszczycą podkreślają, że choroba zniechęca ich do sportu. Tworzy ona barierę psychologiczną uniemożliwiającą wykonywanie ćwiczeń - zarówno w formie indywidualnej, jak i grupowej. Ta ostatnia stanowi istotną przeszkodę dla pacjentów chcących wykonywać ćwiczenia na świeżym powietrzu, szczególnie jeżeli uwzględniają one odzież sportową złożoną z krótkich spodenek czy bluzek z rękawkiem mogących uwidocznić zmiany skórne.

To samo dotyczy innych publicznych miejsc rekreacyjnych - siłowni, basenów czy spa. Strach przed stygmatyzacją, oceną i brakiem zrozumienia to istotny czynnik demobilizujący. Psycholodzy zaznaczają, że należy jednak przełamać barierę strachu nie dla innych, ale ze względu na swoje zdrowie. Aby zwiększyć swoją aktywność fizyczną ćwiczeń nie trzeba wykonywać w specjalnie stworzonych do tego miejscach, można zacząć od treningów domowych.

Wysiłek fizyczny dla osób z łuszczycą jest ważny nie tylko dlatego, że umożliwia on kontrolowanie choroby ale również przynosi korzystne zmiany w układzie ruchu - zwiększa siłę mięśniową i przyczepy, stabilizuje stawy zapobiegając ich zwyrodnieniom oraz zapewnia odpowiednią mineralizację kości.